De beste camera is de camera die je bij je hebt en in mijn geval was dat mijn smartphone. Soms denk ik wel eens: Het mooiste moment laat zich zien wanneer ik mijn echte camera níet meeneem. De firma Nikon organiseerde 24 oktober jl. een event rond de laatste en recent verschenen fotoserie van fotograaf&kunstenaar Jan Banning, genaamd Red Utopia. Vanwege het goede weer reed ik op de motor naar Zwolle, alwaar ik meer dan op tijd arriveerde omdat ik niet gelezen had dat de lezing zelf pas 19.30 zou beginnen. Des te beter. Roeland Koene van Nikon Nederland nam op ontspannen wijze de introductie voor zijn rekening waarbij hij verschillende leuke anekdote’s vertelde over zijn politieke overdenksels tijdens zijn jonge jaren.
Hierna nam Renske Janssen het interview over; Samen met Jan Banning zaten ze in de gezellige setting en haar vragen gingen oa. over hoe Jan mensen zo ver krijgt om hem toe te laten te fotograferen, over hoe Jan zich voorbereidt en hoe hij de keuzes maakt die in zijn foto’s te zien zijn. De motivatie van Jan Banning heeft naar zijn zeggen veel te maken met dat hij beelden wil maken die mensen tot nadenken zetten. De onderwerpen hebben vaak te maken met mensen, die oorlog-gerelateerde gebeurtenissen mee moesten maken en situatie’s die een grote emotionele impact hebben gehad en vaak niet meer ‘slijten’. Zijn portretten zijn prachtig in alle opzichten. Mooie lichtval en ook de beeld-indeling van zijn werk toont niet alleen een erg bekwame fotograaf maar ook één die origineel durft te zijn. Zijn nieuwste onderwerp is wat luchtiger ( hoewel..), gaat over de restanten van het communisme en heet ‘Red Utopia’. Een utopie betekende vroeger: ‘ Iets wat vrijwel onbereikbaar is, maar het streven meer dan waard’, terwijl in het hedendaagse taalgebruik het eerder betekent: “Dat gaat nooit lukken’. Grappig hoe woorden langzamerhand van betekenis kunnen veranderen.
Er is veel te vinden over de fotografie van Jan Banning, tevens mooie films trouwens, zoals deze:
[iframe src=”https://www.youtube.com/embed/Y5Cf6kGn4k0″ width=”100%” height=800″]
Dan de foto’s zelf: Die zijn in deze post niet te zien, omdat je ze natuurlijk in het echt moet zien. Ik ben er zoals gezegd enthousiast over, hoewel ik niet helemaal alles geloofde wat Jan vertelde, maar hee, uit ervaring weet ik zelf dat je vaak instinctíef tot resultaten komt en je toch een antwoord wilt geven als mensen je om een verklaring vragen. Het gaat immers om het resultaat zelf.
Verder viel het mij op dat een aantal fotografen die ( gezien hun leeftijd) uit de analoge tijd komen, tevens op elkaar lijken; Beetje verward haar dat een kapper kan gebruiken en een kledingstijl die niet echt overeenkomt met de moderne sensors in hun camera’s; mmm… Volgende keer zal ik er wat voorbeelden van fotograferen. Als laatste: Waar waren de jonge Nikon-gebruikers ? In mijn ogen had dit event ook erg inspirerend geweest voor aanstormend talent. Gelukkig is er ook een prachtig boek van gemaakt.
Mei 2018 werd een overzichtstentoonstelling aangekondigd
Hee Michael, sorry voor de late reactie – ja Sherry kon wel es lullig doen inderdaad; vooral om je uit te proberen 🙂
Kom je weer eens in Nederland ? Vond het leuk om bij je vorige expo in de Spuistraat te zijn !
Sherry had gewoon een borrel nodig, die ik alvast rond 10.30 innam. De rest van de dag ging t prima 🙂
Hopelijk kom ik snel toe aan verdere digitalisering van mijn archief; Zitten vast nog foto’s tussen uit die tijd
Blog, Tekst/Foto/Video:
5 Comments
Leuk artikel Huib!
Greetz!
Michael Klinkhamer.
Zit midden in het boek over Avadon en moest denken aan mijn eigen assistenten verleden met o.a Sherry Kamp, vandaar dat ik bij jou uitkwam. 🙂 Wat een eikel was dat! Maar jij had wel plezier…hahah!
Goed dat je die blog doet en je een mooie studio hebt.
Groetjes uit zonnig Cambodia waar ik actief ben.
cambodiaphototours.asia